BikingBenidorm 16: het einde, el fín, la fin

13:39 , tijd van overlijden. Hij is niet meer. De herinneringen zullen blijven en het rouwen zal moeten plaatsvinden voordat er een nieuwe zal komen. De reis is voorbij, het avontuur geëindigd. 

Bij thuiskomst stond Maantje klaar om ons te begroeten. De bus van pa werd in relatieve stilte leeggehaald en alle tassen gesorteerd en naar de auto van Rick of mijn Casa gebracht. Beide kregen we een prachtig canvasdoek met de foto waarop het stadsbord van Santiago prijkt. Het ultieme bewijs van onze overwinning. Maar toen kwam het onvermijdelijke afscheid. Een zoen hier, een knuffel daar en iedereen gaat zijn eigen weg met zijn eigen gedachte. Want het is voorbij. En ook al waren het acht weken, deze zijn voorbij gevlogen.

En nu? Mijn kleren zijn gewassen en gedroogd. Het grondzeil is gepoetst en opgeborgen. Mijn tent is schoon en gelucht. De souvenirs en overige herinneringen van het avontuur in een doos gestopt voor latere archivering. 

Onwennig naar bed, voldaan maar niet moe. Geen zin om te slapen, een hoofd dat overloopt van gedachten aan het voltooide avontuur en stiekem al denkend aan het volgende hoofdstuk. Maar vooral dankbaar, dankbaar dat we dit hebben mogen en kunnen ondernemen. Vele denken eraan maar enkele doen het ook echt. 

Voor nu bedankt voor alle lieve en mooie reacties. Voor alle motiverende opmerkingen, het meedenken en ook zeker de humor die jullie met ons gedeeld hebben. En vooral tot ziens, want dit is geen afscheid maar een begin....